نامه به سردبیر

با سلام      مقاله آقای دکتر سهیلیان و همکاران1 تحت عنوان "ارزیابی آسیب‌شناسی نوروتومی عصب بینایی با استفاده از چاقوی MVR و لیزر اگزایمر در چشم جسد" را با علاقه خواندم. در کشور ما که مطالعات پاتولوژیک کم‌تر انجام می‌شوند و اکثر مطالعات بالینی هستند؛ انجام چنین مطالعاتی واجد ارزش خاصی است و جای تقدیر دارد. با وجود این، اشکالاتی در این مقاله به نظر این‌جانب رسیده‌اند که به استحضار می‌رسند: همان‌طور که نویسندگان در مقدمه مقاله ذکر کرده‌اند؛ هدف از انجام عمل نوروتومی، در واقع ایجاد برش در لبه صفحه غربالی (لامینا کریبروزا) و حلقه صلبیه‌ای است تا به این وسیله، حلقه صلبیه‌ای که طبق نظریه موسوم به سندرم کمپارتمان (compartment syndrome)، تنگ است و احتمالاً عصب بینایی را در بعضی چشم‌ها تحت فشار قرار می‌دهد؛ شکافته شود و عصب آزاد گردد. در چشم‌های جسد مورد مطالعه نیز همین عمل انجام شده است. با وجود این، در قسمت یافته‌ها و هم‌چنین نتیجه‌گیری، ذکر شده است که "هیچ‌گونه دلیلی مبنی بر سوراخ‌شدگی میکروسکوپی یا ماکروسکوپی صلبیه یافت نشد" که تناقض‌آمیز به نظر می‌رسد. زیرا هم صفحه غربالی و هم حلقه صلبیه‌ای، قسمتی از صلبیه هستند و در این عمل، حلقه صلبیه‌ای که قسمتی از صلبیه است؛ شکافته می‌شود. بنابراین جمله مذکور اشتباه است. ظاهراً منظور این بوده است که سوراخ‌شدگی صلبیه در خارج از حلقه صلبیه‌ای یافت نشد.